donderdag 14 juli 2011

Dag 12: Invasiestranden


Goede avond,

Om half 9 zijn we opgestaan, waarna we lekker zijn gaan ontbijten. Ook hier was het ontbijt weer super! Om half 11 zijn we richting de bekende Normandische stranden gereden. Helaas was het vandaag een regenachtige dag met temperatuur van rond de 16 graden.

We zijn begonnen in de plaats Insigny sur Mer waar een gestrande parachutist (pop) aan het dak van de kerk hangt. Verder was er over de oorlog in dit kleine plaatsje niet veel te zien. Vanwege het slechte weer zijn we naar het plaatselijke VVV kantoor geweest voor informatie in te winnen over de omgeving. In een klein plaatsje vlakbij was een museum over de oorlog. Dit hebben we bezocht. Het museum ging over de parachutisten. We hoopten toen we uit het museum kwam dat het beter weer zou zijn, maar het regende helaas nog steeds. Het museum was wel aardig om te zien, maar geen aanrader.

Vervolgens zijn we naar Utah beach gereden. Hier hebben we even op het strand gekeken, maar hier was weinig van de oorlog te zin. Vervolgens zijn we richting de Duitse begraafplaats gereden. Hier hebben we dan ook even overheen gelopen. Dit was een erg groot terrein, maar was veel minder indrukwekkend dan de Amerikaanse begraafplaats (hierover later meer).

Vanuit hier zijn we doorgereden naar Pointe du Hoc. Hier even wat informatie:

In de Tweede Wereldoorlog werd dit punt bestreken door Duitse bunkers en kanonnen. De Duitsers hadden zes 155 mm kanonnen geïnstalleerd, om de landingsstranden te verdedigen. Op 6 juni 1944, bij de landing in Normandië, was Pointe du Hoc een doelwit van de geallieerden, om de bedreigde stranden vrij te krijgen van het dreigende geschut van de 155 mm scheepskanonnen. Deze moeilijke en zware missie werd toevertrouwd aan de US 2nd Ranger bataljon, onder leiding van luitenant-kolonel James Earl Rudder. 225 man zouden landen op het strand en moesten de kanonnen vernietigen.

De dagen voordat de landing op Pointe du Hoc plaatsvond, werd het zwaar gebombardeerd. Door deze bombardementen hadden de Duitsers de 155 mm kanonnen meer landinwaarts geplaatst, hetgeen de Rangers niet wisten. Om 7 uur in de morgen bereikten de Rangers de voet van de 30 meter hoge klippen, die door de Duitsers vanuit bunkers werden verdedigd. Met behulp van touwladders en met mortieren omhoog geschoten enterhaken met touwen, slaagden de mannen erin tegen de kliffen op te klimmen, de Duitsers uit te schakelen en een strategische positie in te nemen. Men ontdekte echter dat de kanonnen uit de bunkers weggehaald waren. De Rangers verzamelden zich boven en enkele gingen op zoek naar de artillerie. Deze werd al vlug gevonden en vernietigd. De lastigste periode kwam na de aanval op de klip. De groep bleef twee dagen geïsoleerd en moest verschillende Duitse tegenaanvallen afslaan om de positie onder controle te houden. In de morgen van 7 juni bedroeg het aantal inzetbare manschappen 90 tot 100 man, waarvan velen lichtgewond waren. Opgesloten tussen de bunkerresten hadden ze geen voedsel meer en zaten ze krap in hun munitie. Later die dag arriveerden uiteindelijk enkele versterkingen en konden de Duitsers definitief worden teruggedrongen.

Dit was erg interessant aangezien je echt de kraters van de bommen nog ziet en in de bunkers kunt lopen. Ook zie je de stijle rots waarover de soldaten geklommen hebben.

Vervolgens hebben we een bezoek gedaan aan Omaha beach en zijn we vanuit hier doorgereden naar de Amerikaanse begraafplaats. Hieronder wat informatie:

De Normandy American Cemetery and Memorial is een Amerikaanse militaire begraafplaats en monument ter nagedachtenis aan de overleden Amerikaanse soldaten ten tijde van de Slag om Normandië, Tweede Wereldoorlog. De begraafplaats ligt in het dorp Colleville-sur-Mer, Calvados, Frankrijk. Alhoewel de begraafplaats iets meer dan 35000 m² groter is dan de grootste Britse begraafplaats op het Europese vasteland, namelijk Tyne Cot Cemetery (Eerste Wereldoorlog), telt de begraafplaats iets meer dan 2500 lichamen minder. Op de begraafplaats liggen 9.386 Amerikaanse soldaten begraven waarvan één soldaat uit de Eerste Wereldoorlog. Er zijn 307 ongeïdentificeerde mensen begraven. De Normandy American Cemetery and Memorial wordt beheerd door de American Battle Monuments Commission.

Hier hebben we even rondgelopen en ook een film gezien. Nadat het ondertussen 18 uur geworden is, moesten we vertrekken omdat de begraafplaats sloot.
We zijn vervolgens naar de Batterie gereden.

De batterij van Longues-sur-Mer was een verdedigingswerk nabij Longues-sur-Mer, aan de kust van Normandië, en was onderdeel van de door Duitsland gebouwde Atlantikwall tijdens de Tweede Wereldoorlog. De batterij werd gebouwd vanwege een dreigende geallieerde invasie.

De bouw was in april 1944 voltooid. De batterij, gebouwd en bemand door manschappen van de Kriegsmarine, was onderdeel van de Wehrmacht en omvatte vier 150mm Tbts.K C/36 (Tbts.K =Torpedobootskanone) scheepskanonnen van Krupp, elk beschermd door stevige M-272 kazematten. Bij de kust, centraal voor de vier kanonnen, bevond zich de Leitstand Type M-262 vuurgeleidingsbunker die de coördinaten opnam en doorgaf aan de schutters van de vier kanonnen. De batterij keek uit op de stranden Gold en Omaha en vormde daarom een grote bedreiging voor de geallieerde landingen in die sectoren. De uitschakeling van de batterij was daarom één van de eerste doelen op D-Day. Al vroeg in de morgen werd de batterij hevig onder vuur genomen. De Britse kruisers Ajax en Argonaut schakelden drie van de vier kanonnen uit. De batterij werd een dag later door de Britse 231e infanteriebrigade ingenomen.

We eindigden in de plaats Bayeux (inmiddels was het al na 19:30uur). Hier hebben we lekker simpel kebab met friet gegeten. Bij een ijskraam hebben we nog lekker een ijsje gehaald als toetje. Daarna nog even de prachtige kerk op de foto gezet en zijn we richting de B&B in Lison gereden.

Daar aagenkomen bleken de andere gasten net aan de koffie te zitten, dus even aangeschoven en de rest van de avond nog gezellig gekletst.

Tegen een uur of 23:30 vonden we het mooi geweest en zijn we naar onze kamer gegaan. Te moe om dit verhaal te typen, dus vandaar dat er een kleine vertraging in zit.

Groetjes Siemen & Sabine

Feitjes:
- Dit een erg indrukwekkende dag was.
- Helaas veel regen gehad hebben
- Jullie dit een dag later gekregen hebben
- Na 16uur hier weer droog was met zon

 

2 opmerkingen:

  1. Nou, dat werd tijd zeg. De hele avond gekeken of er iets te lezen en te kijken viel. Wat een teleurstelling.
    Maar goed. Jullie hebben dus ook niet altijd goed weer. Ook leuk om eens een dagje minder weer te hebben ;-). Kun je de meegenomen jas eindelijk eens aantrekken.
    Alle gekheid op een stokje, slechter weer dan hier in Oisterwijk kun je niet hebben. Het is herfst! Volgens mij komt er nog meer slecht weer; Barry is op dit moment erg ondeugend en vol energie. Hij schroomt er niet voor om zelfs mij uit te dagen! Dan heb je lef!
    Barry vind het maar niets dat Tommie hem volledig links laat liggen. Hij wil graag spelen maar de oude brombeer is erg op zijn rust gesteld. Rennen, mauwen, op tafel cq aanrecht springen, doos in en uit, etc. etc. Leuk wordt het als de vloer gladder is dan dat hij had verwacht. Schaatsen leert hij nu ook.
    Het zou mooi zijn als jullie morgen weer in het zonnetje je programma kunt voortzetten. Parijs is de volgende bestemming. Ik ben benieuwd of ik dat nog te lezen krijg voor jullie weer thuis zijn.

    Vr.gr.
    Pappa/John vN.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. PS

    In die Ferrari kunnen jullie de bagage niet kwijt.....

    BeantwoordenVerwijderen